اصفهان در 32 درجه و 38 دقیقه عرض شمالی و 51 درجه و 39 دقیقه طول شرقی در مرکز ایران با ارتفاع متوسط 1570 متر از سطح دریا در ساحل زاینده رود قرار گرفته است .
آثار پراکنده و با عظمتی که در اطراف اصفهان از دوره سلجوقیان – غالبا از دوره ملکشاه – برجای مانده است به خوبی نشان می دهد که افزون بر ثروت و مکنت و آبادی و عمرانی که اصفهان را در این دوره به منتهای عظمت و وسعت خود رساند ، اطراف اصفهان نیز تا کیلومترها فاصله از این موهبت برخوردار بود . هریک از این آثار مانند مسجد جامع اردستان(553 هجری قمری =1158 میلادی )مناره و مسجد پامنار(461 هجری قمری =1068 میلادی) مسجد و مناره برسیان(492 هجری قمری = 1099 میلادی ) مسجد و مناره گار ( 515 هجری قمری = 1121 میلادی ) منارو مسجد سین 526 هجری قمری = 1132 میلادی) منار و مسجد گز (دوره سلجوقی )و منار دهکده رهروان (دوره سلجوقی ) به عنوان زیباترین بناهای اسلامی و شاهکار مکتب معماری اصفهان ، عمق اندیشه ، توان طراحی و درجه متعالی علوم و فنون بنایی را دراین دوره نشان می دهد و بی جهت نیست که تا قرنها بعد در سایر نقاط ایران مورد تقلید قرار گرفته است .
اگر به دقت بنگریم در می یابیم که معماری صفویه در سلطنت شاه عباس آغاز می شود . ویلفرید بلانت در خصوص آثار این دوره در اصفهان می گوید : بدایت شهرسازی شاه عباس ، در جسارت خیال و مقیاس عظیم طرح بود که مشتمل بود بر بنای پایتختی بزرگ با خیابانها ، قصرها ، دیوانخانه ها ، مساجد و مدارس ، بازارها ، حمام ها ، قلعه ها و باغ ها ، دست راست شاه عباس در کار عملی ساختن این طرح بلند پروازانه مردی بود به راستی برجسته یعنی شیخ بهاء الدین عاملی که به شیخ بهایی معروف است . او به عنوان عالم الهی عالی قدر ، فیلسوف ، مفسر قرآن ، فقیه ، منجم ، معلم ، شاعر و مهندس ، چکیده جامعه صفوی عصر شاه عباس بود . هميشه آب و هوای آن در خوبی ، ضرب المثل نويسندگان و شعراء بوده و مردم آن به داشتن هوش و ذکاوت فوق العاده و ابتکار و هنرمندی ، ممتاز بوده اند .
سرزمين اصفهان را از دير باز ، هنر پرور و مردم آنرا هنر آفرين معرفی کرده اند . مورخين و باستانشناسان خارجی يک قرن اخير اروپا ، اصفهان را در رديف شهرهای مهم درجه اول تاريخی دنيا مانند پکن ، ونيز ، رم ، فلورانس معرفی کرده اند و از نظر نفاست و اهميت تاريخی – اسلامی آن " ستاره جهان اسلام " لقب گرفته است .
نقاط ديدنی و آثار تاريخی :
پل الله وردی خان یا سی و سه پل
پل خواجو
پل شهرستان
پل جویی
مسجد امام
مسجد جامع عتیق
مسجد شیخ لطف اله
میدان امام ( نقش جهان)
مدرسه چهارباغ یا سلطانی
کاخ عالی قاپو یا عمارت دولتخانه مبارکه
کاخ چهلستون
آرامگاه عمو عبدالله ( منارجنبان )
مناره باغ قوشخانه يا طوقچی
نقاره خانه و بازار قيصريه
مدرسه سلطانی يا چهارباغ و دهها مورد ديگر .
اصفهان یا سپاهان در عهد پادشاهان هخامنشی اقامتگاه سلاطین این سلسله بوده است . در حالی که تمامی شواهد و قراین بر آن دلالت دارد که اصفهان در دوره های هخامنشی ، سلوکی ، اشکانی و ساسانی ، آباد و پر رونق بوده است .
صفحه قبل 1 صفحه بعد